{"id":3059,"date":"2017-12-04T08:44:42","date_gmt":"2017-12-04T08:44:42","guid":{"rendered":"http:\/\/zsart.unimatica.ovh\/?page_id=3059"},"modified":"2024-09-12T13:56:00","modified_gmt":"2024-09-12T11:56:00","slug":"historia","status":"publish","type":"page","link":"https:\/\/zsart.edu.pl\/historia\/","title":{"rendered":"Historia"},"content":{"rendered":"

\"\"<\/p>\n

HISTORIA I KALENDARIUM NASZEJ SZKO\u0141Y <\/strong><\/p>\n

Zesp\u00f3\u0142 Szk\u00f3\u0142 Rzemios\u0142 Artystycznych im. Stanis\u0142awa Wyspia\u0144skiego w Jeleniej G\u00f3rze to szko\u0142a z bogatymi tradycjami, kt\u00f3re nawi\u0105zuj\u0105 do wspania\u0142ego okresu rozwoju sztuki snycerskiej i pami\u0105tkarskiej, kt\u00f3ra obecna by\u0142a w regionie jeleniog\u00f3rskim ju\u017c od XVIII wieku. W 1902 roku, w celu zachowania i piel\u0119gnowania tego dziedzictwa, otwarto w Cieplicach pa\u0144stwow\u0105 zawodow\u0105 Szko\u0142\u0119 Snycerstwa (Die Holzchnitzschule in Bad Warmbrum). Szko\u0142a mie\u015bci\u0142a si\u0119 w obecnym budynku g\u0142\u00f3wnym Zespo\u0142u Szk\u00f3\u0142 Rzemios\u0142 Artystycznych przy ulicy Cieplickiej 34.<\/p>\n

Od pocz\u0105tku istnienia szko\u0142a w Cieplicach przesz\u0142a wiele przemian zwi\u0105zanych g\u0142\u00f3wnie z uwarunkowaniami historycznymi. \u00a0Jej sukcesem, w trakcie ponad 120-letniego funkcjonowania, jest wykszta\u0142cenie wielu wybitnych artyst\u00f3w oraz rzemie\u015blnik\u00f3w regionu karkonoskiego i symboliczne po\u0142\u0105czenie przesz\u0142o\u015bci ze wsp\u00f3\u0142czesno\u015bci\u0105.<\/p>\n

Obecnie Zesp\u00f3\u0142 Szk\u00f3\u0142 Rzemios\u0142 Artystycznych tworz\u0105: Liceum Sztuk Plastycznych (specjalizacje: szk\u0142o artystyczne i snycerstwo) oraz technika o specjalno\u015bciach: technik technologii drewna, technik informatyk, technik reklamy, technik przemys\u0142u mody, technik fotografii i multimedi\u00f3w oraz technik stylista. W ka\u017cdym z kierunk\u00f3w kszta\u0142cenia przejawia si\u0119 artystyczny duch szko\u0142y.<\/p>\n

POWSTANIE SZKO\u0141Y SNYCERSTWA <\/strong><\/p>\n

Inicjatywa powstania szko\u0142y snycerskiej pochodzi\u0142a od Hugo Seidela – przewodnicz\u0105cego Towarzystwa Karkonoskiego (Riesengebirgsverein), kt\u00f3ry widzia\u0142 potrzeb\u0119 wspierania gin\u0105cych zawod\u00f3w zwi\u0105zanych z obr\u00f3bk\u0105 drewna, ocalenia dawnych technik i charakterystyki r\u0119kodzielnictwa regionu karkonoskiego. Seidlerowi – jako pos\u0142owi do Landtagu – uda\u0142o si\u0119 zainteresowa\u0107 projektem Ministerstwo Handlu, kt\u00f3remu podlega\u0142o szkolnictwo zawodowe w Prusach. Na polecenie ministra handlu spraw\u0119 zasadno\u015bci powstania szko\u0142y snycerskiej mia\u0142 zbada\u0107 profesor Christian Hermann Walde \u2013 dyrektor Niemieckiej Szko\u0142y Zawodowej Tokarzy i Snycerzy w Lipsku. Jego sprawozdanie\u00a0 z ko\u0144ca 1898 roku potwierdzi\u0142o silne zakorzenienie snycerstwa i przemys\u0142u drzewnego w rejonie jeleniog\u00f3rskim i potrzeb\u0119 utworzenia snycerskiej szko\u0142y zawodowej jako kontynuacji ludowej tradycji i wsparcia gospodarno\u015bci tutejszych mieszka\u0144c\u00f3w. Decyzja o powstaniu szko\u0142y w Cieplicach zosta\u0142a usankcjonowana zosta\u0142a 1899 roku, a jej projekt wykona\u0142 architekt Theodor H\u00fclssner z Lipska. Trwaj\u0105ce dwa lata prace budowlane prowadzi\u0142 i nadzorowa\u0142 mistrz budowlany Walter z Jeleniej G\u00f3ry.<\/p>\n

Pieni\u0105dze na budow\u0119 szko\u0142y pochodzi\u0142y ze spadku po Alfredzie Adamie von Bruce, kt\u00f3ry w swoim testamencie zapisa\u0142 gminie cz\u0119\u015b\u0107 swojego maj\u0105tku z przeznaczeniem na utworzenie szko\u0142y snycerskiej w Cieplicach – \u00a0na wz\u00f3r szko\u0142y rze\u017abiarskiej w\u00a0Berchtesgaden<\/a>. \u00a0Decyzja fundatora by\u0142a efektem licznych podr\u00f3\u017cy i obserwacji von Bruce\u2019a, kt\u00f3ry dostrzeg\u0142 warto\u015b\u0107 profesjonalnego szkolenia dla snycerzy, pracuj\u0105cych metod\u0105 cha\u0142upnicz\u0105.\u00a0 Szko\u0142a w Cieplicach powsta\u0142a na dzia\u0142ce nale\u017c\u0105cej do darczy\u0144cy, a kapita\u0142 z utworzonej fundacji zosta\u0142 przeznaczony na jej budow\u0119 i wyposa\u017cenie. Pozosta\u0142e \u015brodki finansowania pochodzi\u0142y m.in. od hrabiego Friedricha Schaffgotscha, a sta\u0142\u0105 subwencj\u0119 finansow\u0105 na funkcjonowanie szko\u0142y przeznaczy\u0142 \u00a0rz\u0105d niemiecki.<\/p>\n

DZIA\u0141ALNO\u015a\u0106 SZKO\u0141Y W LATACH 1902 – 1945<\/strong><\/p>\n

7 listopada 1902 roku mia\u0142o miejsce uroczyste otwarcie Szko\u0142y Zawodowej Snycerstwa Fundacji Bruce\u2019a w Cieplicach. Jej pierwszym dyrektorem zosta\u0142 profesor Christian Hermann Walde, by\u0142y dyrektor Niemieckiej Szko\u0142y Zawodowej Tokarzy i Snycerzy w Lipsku. Po \u015bmierci Waldego w latach 1907 – 1912 funkcj\u0119 dyrektora szko\u0142y pe\u0142ni\u0142 rze\u017abiarz Kieser – nauczyciel ze Szko\u0142y Rzemios\u0142a i Rzemios\u0142a Artystycznego w Krefeld. W tym czasie uczniowie szko\u0142y realizowali kilka wa\u017cnych artystycznie zlece\u0144 tj. wykonanie ambony w Ko\u015bciele Naj\u015bwi\u0119tszej Marii Panny w Legnicy, ambony i o\u0142tarza\u00a0 do ewangelickiego ko\u015bcio\u0142a\u00a0 \u015bw. \u0141azarza w Poznaniu oraz o\u0142tarza do ko\u015bcio\u0142a Pami\u0119ci Cesarza Fryderyka (obecnie \u015bw. Jacka) w Legnicy. Kolejnym dyrektorem szko\u0142y snycerskiej w Cieplicach zosta\u0142 rze\u017abiarz Fritz H\u00fcllweck. Za jego kadencji dyrektorskiej (w latach 1912 \u2013 1922) uczniowie szko\u0142y brali udzia\u0142 w wielu artystycznych przedsi\u0119wzi\u0119ciach by\u0142y to m.in. takie zlecenia jak wykonanie rze\u017ab 12 aposto\u0142\u00f3w do Z\u0142otej Sali ratusza w Poznaniu oraz wykonanie\u00a0 o\u0142tarza do ko\u015bcio\u0142a w Polanicy Zdroju. W okresie I wojny \u015bwiatowej szko\u0142a anga\u017cowa\u0142a si\u0119 w prace zwi\u0105zane z projektowaniem\u00a0 cmentarzy wojskowych, pomnik\u00f3w, nagrobk\u00f3w i krzy\u017cy, upami\u0119tniaj\u0105cych poleg\u0142ych \u017co\u0142nierzy.<\/p>\n

W 1922 roku, dyrektorem szko\u0142y zosta\u0142 roku prof. Cirillo dell\u2019 Antonio, wybitny artysta, zatrudniony\u00a0 szkole od 1904 roku jako\u00a0nauczyciel snycerstwa postaci i rze\u017abiarz. Cirillo dell\u2019Antonio \u00a0by\u0142 autorem wielu prac rze\u017abiarskich m.in. popiersia Hugo Seidela (z okazji jego osiemdziesi\u0105tych urodzin) oraz szopki bo\u017conarodzeniowej do ko\u015bcio\u0142a katolickiego w Cieplicach, nawi\u0105zuj\u0105cej do tradycji snycerki tyrolskiej. Dzia\u0142alno\u015b\u0107 artystyczna rze\u017abiarza zwi\u0105zana by\u0142a z rodz\u0105cym si\u0119 na\u00a0pocz\u0105tku XX w. ruchem odnowy rze\u017aby katolickiej, charakteryzuj\u0105cym si\u0119 powrotem do\u00a0wypieranego przez\u00a0seryjn\u0105 produkcj\u0119 r\u0119kodzie\u0142a, wyra\u017anym eksponowaniem drewna (bez\u00a0 zaprawy kredowej i\u00a0polichromii) oraz\u00a0popularyzacj\u0105 tradycyjnych typ\u00f3w przedstawie\u0144 religijnych. Pod jego artystycznym nadzorem uczniowie szko\u0142y wykonali ozdobn\u0105 balustrad\u0119 w rauszu w Jeleniej G\u00f3rze oraz 13 p\u0142askorze\u017ab\u00a0 ozdabiaj\u0105cych Sal\u0119 Rajc\u00f3w. Od 1924 roku Cirillo dell\u2019Antonio by\u0142 cz\u0142onkiem Zarz\u0105du \u015al\u0105skiego Zwi\u0105zku Cha\u0142upnik\u00f3w i dzi\u0119ki tej funkcji m\u00f3g\u0142 pozyskiwa\u0107 dla szko\u0142y wiele zlece\u0144, opanowuj\u0105c cz\u0119\u015b\u0107 rynku pami\u0105tkarskiego w Niemczech i Czechach. W 1940 roku Cirillo dell\u2019Antonio przeszed\u0142 na emerytur\u0119 i na stanowisku dyrektora zast\u0105pi\u0142 go (w latach 1940 \u2013 1944) Kurt Aschauer. Ostatnim dyrektorem Szko\u0142y Snycerstwa W Cieplicach by\u0142 Ernst R\u00fclke. Szko\u0142a zosta\u0142a opuszczona w 1945 roku. Pozosta\u0142o w niej ca\u0142e wyposa\u017cenie: maszyny w warsztatach szkolnych, pomoce naukowe oraz prace wykonane przez nauczycieli i uczni\u00f3w. W lutym 1946 roku przej\u0119\u0142y j\u0105 w\u0142adze polskie.<\/p>\n

KALENDARIUM I DZIA\u0141ALNO\u015a\u0106 SZKO\u0141Y PO 1945 ROKU<\/strong><\/p>\n

20 lutego 1946 – obj\u0119cie budynku szko\u0142y przez Edmunda Srok\u0119 i Ignacego Zezna\u0144skiego;<\/p>\n

27 wrze\u015bnia 1946 – na bazie niemieckiej Szko\u0142y Snycerstwa otwarto Pa\u0144stwow\u0105 Szko\u0142\u0119 Przemys\u0142u Drzewnego i Gimnazjum Stolarsko-Rze\u017abiarskie;<\/p>\n

1946 \u2013 1948 Edmund Sroka <\/strong>pierwszym dyrektorem szko\u0142y;<\/p>\n

1948-1949 – Franciszek Hard<\/strong> dyrektorem szko\u0142y;<\/p>\n

1949 – otworzono Liceum I i II stopnia;<\/p>\n

1949-1950 – Stanis\u0142aw Stolarczyk<\/strong> dyrektorem szko\u0142y;<\/p>\n

1950 – \u00a0szko\u0142\u0119 przej\u0119\u0142o Ministerstwo Przemys\u0142u Drobnego i Rzemios\u0142a, utworzono Technikum Przemys\u0142u Drzewnego, a nieco p\u00f3\u017aniej Zasadnicz\u0105 Szko\u0142\u0119 Drzewn\u0105,<\/p>\n

1950 \u2013 1951 Jan Stankiewicz<\/strong> dyrektorem szko\u0142y;<\/p>\n

1951-1952 Tadeusz Sumik<\/strong> dyrektorem szko\u0142y;<\/p>\n

1953-1954 Aleksander Maczkowski<\/strong> dyrektorem szko\u0142y;<\/p>\n

1954-1955 Aleksander Ko\u0142ek<\/strong> dyrektorem szko\u0142y;<\/p>\n

1955 – przywr\u00f3cono zaj\u0119cia w dziale rze\u017abiarsko-snycerskim , wprowadzono do program\u00f3w kszta\u0142cenia nowe kierunki, takie jak: galanteria drzewna, tapicerstwo;<\/p>\n

1955-1957 – Stefan Tarnawski<\/strong> dyrektorem szko\u0142y;<\/p>\n

1957 – szko\u0142\u0119 przejmuje Ministerstwo O\u015bwiaty, funkcjonuje Zasadnicza Szko\u0142a Zawodowa;<\/p>\n

1957-1960 – Micha\u0142 Serafin<\/strong> dyrektorem szko\u0142y;<\/p>\n

1959 roku \u2013 wprowadzono nowy kierunek: tkactwo tkanin dekoracyjnych<\/p>\n

1960-1976 – Zbigniew Walewski<\/strong> dyrektorem szko\u0142y. Budowa warsztat\u00f3w szkolnych, s\u0142u\u017c\u0105cych praktycznej nauce zawodu. Powstanie nowych kierunk\u00f3w: zdobnik szk\u0142a i hutnik szk\u0142a;<\/p>\n

1965 – Zasadnicza Szko\u0142a nr 5 w Cieplicach (dzia\u0142y: rze\u017abiarsko-snycerski, stolarstwo, tkacki i tapicerski)<\/p>\n

1965-1966 – zmiana nazwy na Szko\u0142\u0119 Rzemios\u0142 Artystycznych<\/strong>;<\/p>\n

lata 60-te XX w.- ukierunkowanie szko\u0142y na: intarsj\u0119, rze\u017aby plenerowe, meble regionalne i meble \u015bl\u0105skie, pami\u0105tkarstwo, wyroby u\u017cytkowe, tkaniny dekoracyjne \u2014 gobeliny i kobierce;<\/p>\n

1968 – wybudowanie warsztat\u00f3w szkoleniowo-produkcyjnych o pow. 3.000 m2 – 380 stan. rob. R\u00f3wnocze\u015bnie wyposa\u017cono obiekt w nowe maszyny i urz\u0105dzenia;<\/p>\n

1969 – powstaje nowy kierunek kszta\u0142cenia – zdobnik kryszta\u0142\u00f3w i formowacz szk\u0142a;<\/p>\n

1971 – utworzenie Technikum Przemys\u0142u Meblowego;<\/p>\n

KALENDARIUM I DZIA\u0141ALNO\u015a\u0106 ZESPO\u0141U SZK\u00d3\u0141 RZEMIOS\u0141 ARTYSTYCZNYCH<\/strong><\/p>\n

1975 – powstaje Zesp\u00f3\u0142 Szk\u00f3\u0142 Rzemios\u0142 Artystycznych<\/strong>, w sk\u0142ad kt\u00f3rego wchodz\u0105: Szko\u0142a Rzemios\u0142 Artystycznych, Technikum Przemys\u0142u Meblowego, Szklarskiego, Tkackiego dla Pracuj\u0105cych.<\/p>\n

1976-1997 – W\u0142adys\u0142aw Kuc<\/strong> dyrektorem szko\u0142y.<\/p>\n

1978 – podpisanie um\u00f3w patronackich z resortami: Przemys\u0142u Drzewnego, Przemys\u0142u Szklarskiego i Przemys\u0142u W\u0142\u00f3kienniczego. Szko\u0142a kszta\u0142ci absolwent\u00f3w dla zak\u0142ad\u00f3w pracy w regionie po\u0142udniowo-zachodnim. W zamian otrzymuje nowe maszyny i urz\u0105dzenia do przemys\u0142u (g\u0142\u00f3wnie importowane).<\/p>\n

1979 – wybudowano stadion szkolny wraz z boiskami sportowymi do koszyk\u00f3wki i pi\u0142ki siatkowej oraz urz\u0105dzono park szkolny<\/p>\n

1979 – utworzono Pa\u0144stwowe Liceum Sztuk Plastycznych<\/strong><\/p>\n